Een van de dingen die me opvalt bij schrijvers (en muziekfans) is dat velen, toen ze tiener waren, Heavy Metal fans waren. Ik ben een vrouw dus is het moeilijk waardering te hebben voor Andrew WK, Guns 'n' Roses en consoorten. (Te sexistisch.) Maar ik ben geboeid waarom. Is er een correlatie tussen de Heavy Metal en hun latere (professionele) carriere.

-- Dolores (kittybey@yahoo.com), February 05, 2002

Answers

Yep, I was a teenage metal fan. Heel kort eigenlijk zo tussen mijn 16e en 18e jaar. Waarom eigenlijk? Als ik zo een beetje terugkijk vond ik de energie eigenlijk wel erg spannend net als die gebalde agressie die er af en toe in zat. Veel van die shit is nu onluisterbaar (ik denk niet dat ik ooit nog Iron Maiden of Anthrax voor mijn plezier opzet) maar het beste staat nog steeds als een huis en dan denk ik vooral aan: Reign in Blood - Slayer, ...And Justice For All - Metallica en inderdaad, wat misschien de beste rock plaat aller tijden is Honger Naar Vernietiging van Guns 'n Roses. Tsja en kwa sexisme, fascisme, nihilisme, aanzetten tot drugsgebruik dat nam ik natuurlijk wel met een korreltje zout.

Verder correlatie. Mmm, misschien een verwerkingsproces waarin de schaamte over de liefde voor zo'n lelijk genre met zo weinig sociaal aanzien moet worden gecompenceerd door heel veel schrijfwerk om die primale zonde te verdoezelen. Stevie weet hier vast meer van ;)

Moet wel zeggen dat het van Metal naar House heel makkelijk was over stappen. Alleen daar waren ook nog eens goede drugs en zoiets als...meisjes. :)

-- Omar (omar@kindamuzik.net), February 05, 2002.

In mijn optiek zijn hardrock en metalliefhebbers altijd veel fanatieker in hun liefde voor muziek. In de jaren tachtig zat metal in het verdomhoekje, maar de concerten werden steevast druk bezocht, en er werd ontzettend veel moeite gedaan om de vaak moeilijk verkrijgbare platen te kopen.

Hoewel de muzieksmaak over de jaren heen is veranderd, is ondergetekende nog steeds net fanatiek als toen in zijn liefde voor muziek. Alsof metalfans de muziek en al zijn nevenfacetten veel intenser beleefden dan hun mainstream tijdgenoten (disco is shit, metal is it, weetjewel). Dat zou een eventuele correlatie kunnen zijn. En daarbij zijn in de jaren tachtig dan ook echte metalklassiekers uitgebracht, waar ik nog steeds met veel plezier naar luister.

-- bas (bas@kindamuzik.net), February 05, 2002.

Wil je nooit meer Andrew WK in één adem noemen met Guns n' Roses?

Metal is zo ongeveer de populairste underground muzieksoort (van GnR naar Metallica of Limp Bizkit naar Dimmu Borgir is maar een kleine stap), ligt gemakkelijk in het gehoor en is een beetje patsermuziek waar altijd duidelijk aan te horden is wat er goed aan is (heel snel of heel veel noten of rare maatsoorten of alles tegelijk). Bovendien zit je op je 15e meestal net in de "life sucks" fase en daar speelt metal goed op in.

Anthrax moet je trouwens niet onderschatten, Omar. Ze waren wel de eerste band die metal met hiphop combineerden ('Bring The Noise') en stukken beter dan Limp Bizkit. De meeste trash metal klinkt so wie so nog behoorlijk fris.

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), February 05, 2002.

Anthrax moet je trouwens niet onderschatten, Omar.

nou dat is best wel moeilijk als je bedenkt dat ik in van die stomme Anthrax shorts altijd zat te moshen op die concerten. :) Het doet me gewoon niet meer zoveel, nou misschien zo'n nummer als "Among the living" want dat kon je altijd lekker meebleren. Overigens vond ik "Bring the noise" niet zo speciaal, ik denk dat je eerder moet denken aan "I'm the man".

Bas, was je toevallig in '88 op Monsters of Rock in Tilburg? Ah wat een tijden, Helloween, Anthrax, Iron Maiden *en* Kiss op een middag. :)

-- Omar (omar@kindamuzik.net), February 06, 2002.

Het doet me gewoon niet meer zoveel, nou misschien zo'n nummer als "Among the living" want dat kon je altijd lekker meebleren.

En dat nummer dat ze samen met die Twin Peaks componist hebben gemaakt? "The Black Lodge"? Daar waren ze toch ook hun tijd weer mee vooruit.

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), February 06, 2002.

Bas, was je toevallig in '88 op Monsters of Rock in Tilburg? Ah wat een tijden, Helloween, Anthrax, Iron Maiden *en* Kiss op een middag. :)

Nee jong, toen was ik 13, ik mocht nog niet van mijn ouders ;-)

Dynamo, jaargangen 90 t/m 95 waren toch echte gloriejaren. Vooral mijn eerste dynamo in 90, met Sacred Reich, Sepultura, Trouble en vooral Death Angel. Tjonge...
Of het jaar daarna, met Primus doe op dezlefde dag ook op Pinkpop speelden. Krijg dat gevoel nog maar eens terug.

-- bas (bas@kindamuzik.net), February 06, 2002.

Dynamo 90 waarschijnlijk mijn laatste metal festival. :) Met dat schitterende weer, de helft van het publiek (waaronder ik ook) had dat 'Surf Nicaragua' shirt van Sacred Reich aangeschaft. Allemaal goede concerten, tsja dat waren de tijden.

-- Omar (omar@kindamuzik.net), February 07, 2002.

Allemaal goede concerten, tsja dat waren de tijden.

Dat is nog zoiets met metal: live altijd goed.

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), February 07, 2002.

Reign in Blood van Slayer is m'n nieuwe favoriete trashmetalwhatever plaat.

-- helenfordsdale (helenfordsdale@yahoo.com), February 17, 2002.

Altijd leuk zo'n ouwe thread weer eens door te spitten:
Dat is nog zoiets met metal: live altijd goed.

Toen ik zo rond mijn achttiende overstapte van metal naar de muziek van Sonic Youth, Swans, Foetus, etc. - te allen persfavorieten in die tijd - raakte ik tijdens concertbezoek daadwerkelijk geschokt door het erbarmelijk slechte spelniveau. Heus, deze bands wisten wel indruk achter te laten, maar die metalconcerten - officieel een ondermaats genre - kickten toch echt ass.

Ik ga niet veel meer naar concerten tegenwoordig, maar ook nu nog weten de metalacts een veel imposanter en beter uitgevoerde versie van zichzelf neer te zetten live, waar ik op een Crossing Border of London Calling, etc. nog steeds kromme tenen krijg.

Klinkt bekend?

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), May 19, 2002.